بهمن نامورمطلق معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از ثبت كلپورگان خبر داد و افزود: امسال در نشستی به میزبانی معاونت صنایع دستی كشور، نامزدهای مختلفی از كشور به عنوان روستا و شهر جهانی صنایع دستی معرفی شدند كه از این میان، سفال كلپورگان برای ثبت در فهرست جهانی انتخاب شد و ما در ادامه سفرهای خود به مریوان برای ثبت كلاش و سیرجان برای ثبت جهانی سیرجان، راهی استان سیستان و بلوچسان هستیم تا بازرسان شورای جهانی صنایع دستی از روستای كلپورگان و كارگاه های آن دیدن كنند.
معاون صنایع دستی كشور با اشاره به شرایط لازم برای ثبت یك شهر یا روستا در فهرست جهانی گفت: همه چیز به معروف بودن یا اصالت داشتن خلاصه نمی شود. باید دید سفال كلپورگان، در عین شهرت جهانی چه نقشی در جامعه محلی ایفا كرده؛ آیده آن به چه صورت است و نسل جدید تا چه اندازه علاقه مند به فراگیری این هنر و ادامه دادن آن است؟
نامورمطلق از وجود سه كارگاه تولیدی سفال در روستای كلپورگان خبر داد و افزود: از سراسر جهان به مردم این روستا سفارش ساخت سفال داده می شد اما امكان تولید وجود نداشت و تعداد كارگاه ها بسیار محدود بود. در واقع تنها یك كارگاه تولیدی وجود داشت كه زمان محمدرضا پهلوی ساخته شده بود و مردم، به لحاظ مالی، امكان ساخت كارگاه دیگری را نداشتند. امروز دو كارگاه دیگر هم در این روستا فعال شده است؛ بنابراین در صورت تایید شورای جهانی صنایع دستی روستای كلپورگان بعد از شهرسوخته و كویر لوت به عنوان سومین اثر سیستان و بلوچستان ثبت جهانی می شود.
به گزارش خبرنگار مهر، كلپورگان نام روستایی در جنوب شرقی بلوچستان و نزدیكی مرز پاكستان است. این روستا در ۲۵ كیلومتری شهرستان سراوان و در ۳۹۰ كیلومتری جنوب زاهدان قرار دارد. از این رو سفالی كه هنر دست زنان این منطقه است را سفال كلپورگان می دانند.
سفال كلپورگان را در هیچ كجای جهان نمی توان یافت، چرا كه در ساخت این سفال، به هیچ عنوان از چرخ استفاده نمی شود و روش ساخت آن از هزاران سال پیش تاكنون تغییر نكرده است. طرح ها و نقش های این سفال، كاملا هندسی و یادآور نقش های باستانی است؛ تـزیینات روی سفالینه ها، نمادهای تجریدی است كه از نسلی به نسل دیگر منتقل شده اند.
زنان بلوچ، برای تزیین و نقاشی بر این سفالینه ها از سنگ «تیتوك» استفاده می كنند. رنگ این سنگ، معمولا قهوه ای یا سیاه و جنس آن از نوعی سنگ منگنز است. این سفالینه ها، بیشتر به شكل كاسه، كوزه، جام، قدح، پارچ و لیوان قلك و... ساخته می شوند و بیشتر ظرف های ساخته شده، سرپوش دارند كه گاه خود این سرپوش، به عنوان ظرفی مستقل مورد استفاده قرار می گیرد.