راینهارد كایزر مول اكر، نویسنده اتریشی:
نویسنده هایی برایم مهم اند كه اثرشان را تجربه می كنم
به گزارش دست و هنر راینهارد كایزر مول اكر با توضیحی درباره ادبیات اتریش و كتاب های خود، اظهار داشت: نویسنده هایی برای من مهم اند كه وقتی اثرشان را می خوانم، آنرا تجربه می كنم. اگر نتوانم اثر نویسنده ای را تجربه كنم، این نویسنده چیزی به من نمی دهد.
به گزارش دست و هنر به نقل از ایسنا، نشست هفتگی شهر كتاب به خواندن قسمتی از رمان راینهارد كایزر مول اكر و گفت وگویی درباره ادبیات امروز اتریش اختصاص داشت كه با حضور این نویسنده، بیرگیت گشیر، وابسته فرهنگی و معاون مدیر انجمن فرهنگی اتریش، و علی اصغر حداد انجام شد.
راینهارد كایزر مول اكر، نویسنده جوان اتریشی، در دانشگاه وین كشاورزی، تاریخ و توسعه بین المللی خوانده و نخستین رمانش، «پیاده روی در ایستگاه ها»، برنده جایزه ادبی مؤسسه یورگن پونتو شده است. همین طور رمانِ روستایی او با عنوان «روح غریب، جنگل تاریك» در سال ۲۰۱۶ به لیست نهایی جایزه كتاب آلمان راه یافته است.
ادبیات اتریش حرف های زیادی برای گفتن دارد
در ابتدای این نشست، علی اصغر محمدخانی، معاون فرهنگی شهر كتاب، اظهار نمود: كشور اتریش هرساله در هفته آخر مهرماه، برنامه ای با عنوان «اتریش می خواند» برگزار می نماید كه به بحث در مورد كتاب های جدید و نویسندگان نوظهور ادبیات اتریش اختصاص دارد. مركز فرهنگی شهر كتاب نیز طی این چند سال، با همكاری مركز فرهنگی اتریش با دعوت از یك نویسنده یا شاعر اتریشی در این رویداد شركت می كند. گرچه در ۱۰ سال اخیر ادبیات اتریش در برنامه «سه سرزمین، یك زبان» نیز مطرح می شد.
او اضافه كرد: خیلی از فیلسوفان، اندیشمندان و نویسندگان جهانی و تأثیرگذار مانند فروید، ویتگنشتاین، داروین، موزیل، اریش فرید، توماس برنهارد و پیتر هانتكه از اتریش برخاسته اند. مرور ادبیات اتریش، خصوصاً از آخر قرن نوزدهم، نیز نشان داده است كه اتریش حرف های بسیاری برای گفتن دارد. در دهه های اخیر ادبیات اتریش در ایران به خوبی ترجمه، منتشر و در این مركز فرهنگی معرفی شده است. برای نمونه، كتاب «سودازدگان سرزمین موسیقی و شعر» تورج رهنما با ارائه معرفی كوتاه و قسمتی از آثار نویسندگان و شاعران معاصر اتریش به شناخت ادبیات این كشور كمك می نماید. كتابی مانند این می تواند برای شناخت نویسندگان دهه های اخیر اتریش نیز كارآمد باشد.
محمدخانی افزود: شهر كتاب امیدوار است میان شاعران و نویسندگان ایران و دیگر كشورها ارتباط بهتری برقرار شود. از ین جهت، معمولاً در این جلسه ها در مورد مباحثی مانند وضعیت زنان در ادبیات دیگر كشورها، سوژه های مورد توجه نویسندگان این كشورها، دگرگونی های سیاسی و اجتماعی و فضای نقد در این كشورها، خاصیت های متمایزكننده ادبیات این كشورها از دیگر كشورهای هم زبانشان یا شباهت و تفاوت های ادبیات كشورمان با دیگر كشورهای هم زبانمان گفت و گو می نماییم.
او سپس بیان كرد: از میان آثار راینهارد كایزر مول اكر، تابحال فقط «روح غریب، جنگل تاریك» به فارسی برگردانده شده است. شباهت چهره این نویسنده جوان به ویتگنشتاین معروف است. شاید به این علت كه ابتدا یك كتاب در حوزه اندیشه و یك نمایشنامه نوشته و بعد بر رمان متمركز شده است. مسائل مربوط به طبیعت، روستا، كشاورزی، محیط زیست در آثار او نمود خاصی دارد. پیوند میان خانواده نیز در آثار او برجسته است.
ضیافت جهانی كتاب
بیرگیت گشیر، وابسته فرهنگی و معاون مدیر انجمن فرهنگی اتریش، نیز در این جلسه اظهار داشت: امسال مؤسسه فرهنگی اتریش در تهران فعالیت بسیاری داشت. در شروع سال، منتقدی اتریشی به تهران آمد و در ارتباط با كتاب «میوه دزد؛ یا راهی راحت برای فرار به درون» پیتر هاندكه نشستی اجرا شد. این كتاب بسیار قطوری است.
او توضیح داد: هرساله در اتریش نمایشگاهی با عنوان «اتریش می خواند» انجام می شود. دعوت از راینهارد كایزر مول اكر برای خواندن قسمتی از داستانش نیز برای این است كه چیزی شبیه آن نمایشگاه در مقیاس كوچك تر در این جا اجرا شود. ادبیات موضوعی جهانی است و خوشحالم كه می توانیم در این ضیافت جهانی شركت نماییم.
نگاهی به تحولات روستا
راینهارد كایزر مول اكر قسمتی از داستان خودرا خواند كه ترجمه اش را علی اصغر حداد برعهده داشت.
در ادامه، راینهارد كایزر مول اكر اظهار نمود: عنوان این كتاب، «روح غریب، جنگل تاریك»، را از تورگنیف، نویسنده روسی، برگرفته ام. آن جا كه یكی از قهرمان های داستان او به دیگری می گوید «می دانی روح آدمی مثل جنگلی تاریك می ماند».
او درباره اثر تجربه زیستن در حوزه های شهری و روستایی در نوشته هایش اظهار داشت: این امری فلسفی است. اغلب به این كه هر نویسنده ای از چه می نویسد، توجه دارند. اما به نظر من مهم تر این است كه او از كجا آمده و زادگاهش كجاست. من نخستین كتابم را در سال ۲۰۰۸ منتشر كردم. با انتشار این كتاب، بسیار موردتوجه قرار گرفتم. اما این توجه اولیه در مورد آثار بعدی به همان شدت نبود. برای نخستین كتاب مصاحبه های زیادی داشتم. در این مصاحبه ها گفتم كه محیط روستایی را پشت سر گذاشته ام و راجع به چیزهای دیگری خواهم نوشت. از آن زمان ۱۱ سال می گذرد. من به جاهای بسیار متفاوتی سفر كرده ام و جهان های دیگری را تجربه كرده ام. اما پس از این مدت، می فهمم كه آن جهان را پشت سر نگذاشته ام و هنوز هم آن دهكده درون من هست و برایم سوژه است. همانطور كه همه جهان در حال تغییر و تحول است. دهكده من هم دگرگونی هایی را از سرگذرانده است. معمولاً در مورد تغییر و تحولات روستاها كمتر سخنی گفته می شود، چونكه دهكده ها محیط های روستایی و در حاشیه اجتماع اند و چندان مورد توجه نیستند. اما من تصمیم گرفتم به این دگرگونی ها توجه كنم و درباره شان بنویسم.
این نویسنده اتریشی درباره پیوندش با سنت ادبی اتریش اظهار داشت: اتریش كشوری كاتولیك است. به خصوص در محیط های روستایی این كشور مذهب نقش بسیار مهمی بازی می كند. پیوند من با گذشته نیز از این فضای كاتولیكی در روستاها ناشی شده است، چونكه من در این فضا رشد كرده ام و از آن تأثیر گرفته ام. بارها از من پرسیده اند كه آیا نویسنده اتریشی هستی؟ من این سؤال را با نفی پاسخ می گویم، نه با آری گویی. چه بخواهم چه نخواهم، من نویسنده ای ایرانی یا نویسنده ای آمریكایی نیستم. البته نویسنده هایی را می شناسم كه می گویند نویسنده اروپایی هستند. اما من نمی توانم تصور كنم چه چیزی آدمی را نویسنده ای اروپایی می كند! هر كسی بالاخره جایی به دنیا آمده است.
او اظهار داشت: نویسنده هایی برای من مهم اند كه وقتی اثرشان را می خوانم، آنرا تجربه می كنم. اگر نتوانم اثر نویسنده ای را تجربه كنم، این نویسنده چیزی به من نمی دهد. البته منظورم این نیست كه فقط آثار مربوط به جایی خاص یا مربوط به موطن خودم را می خوانم. بلكه آثار جهانی را می خوانم و به دنبال اثری هستم كه چیزی برای گفتن داشته باشد.
راینهارد كایزر مول اكر درباره نقد فضای كاتولیسمِ روستاهای اتریش در ادبیات اتریش بیان كرد: بعضی از نویسندگان اتریشی به شدت به فضای كاتولیسم در محیط های روستایی اعتراض دارند و منتقد آن اند. بیشتر اوقات، این نویسندگان در آثارشان به صورتی به گذشته خودشان واكنش نشان می دهند. اما پدر و مادر من ناسیونال سوسیالیست نبودند و من چنین گذشته ای ندارم. پس، نگاهم به فضای روستایی چنین نیست. من موضع این نویسنده ها و نقدهایشان به روستاها را قبول دارم و از آنها چیزهایی یاد می گیرم، اما موضع من با آنها یكی نیست. من بیشتر به دنبال دیدن و فهمیدن روستا هستم تا نقد كردن آن. من به دنبال آنم كه ساكنان روستاها و رفتارشان را بر طبق ذهنیت و تاریخشان بفهمم و درك كنم. ادبیات نویسندگان منتقد این فضا ادبیات ضدوطن نامیده می شود، اما باید توجه داشت كه معنای آن ضدیت با وطن نیست. انگیزه این انتقادها نیز در نهایت عشق به وطن و گشودن راهی برای بهبود وضعیت است.
در ادامه در مورد وضعیت اقتصادی و شرایط زندگی نویسندگان جوان اتریشی گفت وگویی صورت گرفت كه كایزر مول اكر در این مورد توضیح داد: نخست، مانند همه جای دنیا، كتابی می نویسیم و با ناشری قراردادی می بندیم. بسته به این كه در بستن این قرارداد چقدر ماهر باشیم، كمابیش پولی به دست می آوریم. امكان دیگر، كمك دولت و نهادهای دولتی به نویسنده است. نویسنده می تواند در این نهادها ثبت نام كند و طبق مشخصاتی كمك مالی دریافت كند. امكان سوم كتاب خوانی است. سالن ها، نهادها و شركت های مختلف از نویسندگان جوان یا نویسندگان صاحب نام دعوت می كنند چند صفحه از اثرشان را بخوانند و برای خواندن این بخش مبلغی به نویسنده می پردازند.
او درباره آن چه ادبیات اتریش را از ادبیات آلمان متمایز می كند، اظهار داشت: به نظرم همان مكان تعیین كننده است؛ یعنی این كه داستان در دهكده ای در اتریش اتفاق می افتد آن نوشته را اتریشی می كند.
منبع: دست و هنر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب