دوگانگی در پوشش؛ ماجرای یك گسست -۱۵، محمودی در گزارش دست و هنر:
هیچ جریان مدسازی در كشور وجود ندارد، نهادهای بی ربط ورود نكنند
به گزارش دست و هنر مهدی محمودی، رئیس انجمن موسسات مد و لباس كشور اعتقاد دارد، هیچ گونه جریان سازی اصولی مُد در كشور وجود ندارد.
به گزارش دست و هنر به نقل از مهر، مهدی محمودی رئیس انجمن موسسات مد و لباس كشور است كه در توسعه كسب وكار پوشاك فعالیت دارد. او درباره جریان مُدسازی در جامعه اعتقاد دارد، اگر ما بتوانیم جریان برگزاری رویدادها را تبدیل به جریان دیده شدن نماییم، مُدسازی اتفاق می افتد و بعد می توانیم تاثیر آنرا در سطح جامعه و نوع پوشش مردم ببینیم. تا وقتی كه نگرش در حوزه مد و لباس تنها بنگاه اقتصادی باشد كه فقط برای مجری یا شركت كنندگان در آن رویداد الزاما تولید ثروت می كند، نمی توانیم تاثیرش را در جامعه ببینیم. محمودی حتی ذائقه سازی را همان جریان مُدسازی می داند و اعتقاد دارد مُدسازی در تمام دنیا یك روش مخصوص به خودش را دارد. باید ببینیم اول چه كسی مُد را می سازد! در دنیا رسانه ها مُد می سازند، شبكه های مجازی، سلبریتی ها، برندها، فیمس ها مُد می سازند پس در درجه اول باید در جریان مُدسازی كار نماییم. یك مجموعه لباسی كه خیلی خوب طراحی شده است باید میلیون ها نفر آنرا ببینند تا مُدسازی صورت بگیرد. مهدی محمودی با گسست میان مردم و نهادها و سازمان های دولتی در حوزه مد و لباس موافق است گفت وگوی وی در همین رابطه با خبرگزاری مهر در ادامه می آید:
با توجه به این كه نهادها و سازمان های متولی در امور فرهنگی در حال انجام پروژه ها، برنامه ها، كنگره ها و فرهنگسازی هستند اما دیده می شود كه با دغدغه های سوژه های طبقه متوسط شهری در كشور هم خوانی ندارد و سوژه های اجتماعی به دنبال دغدغه های فرهنگی و ارزشی خاص خودشان هستند و در اینجا گسستی بوجود آمده است از همین رو می بینیم كه الگوهای عرضه شده از جانب برخی نهادها و سازمان ها از جانب مردم قابل تایید و تبعیت نیست یا تاثیر عینی آن الگوها را شاهد نیستیم، دیدگاه شما درباره این پیش فرض چیست؟
در درجه اول باید به این مورد اشاره كنم كه ما نهادهای برگزاركننده رویدادهای مد و لباس كم داریم غیر از نهادهای حاكمیتی مثل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی كه او هم تنها یك جشنواره بین الملی مدولباس فجر برگزار می نماید، البته بعضی اوقات هم آموزش و پرورش رویدادی بعنوان پوشاك مدارس دارند كه باز هم می بینیم جشنواره ها در این عرصه خیلی كم هستند. اما مساله مهم تعداد رویدادهای برگزار كننده مدولباس زیاد هستند یعنی گاهی اوقات دیده ایم در سال بیشتر از ۱۰۰ تا رویداد داریم كه مزون های مختلف جمع شدند و آن نمایشگاه را برپا كردند ولی متاسفانه ماهیت این رویدادها از مُدسازی خارج شده است و بیشتر ماهیت اقتصادی برای برگزاركننده و شركت كنندگان دارد.
علت اینكه ما محصولات جشنواره ها و نمایشگاه های مختلف را در سطح جامعه نمی بینیم در این است كه برای طراحی، تولید و... زحمت می كشیم، سمینار و كارگاه های فروش را برگزار می نماییم ولی بر روی جریان مُدسازی كاری نمی كنیم
منظور از ماهیت اقتصادی یعنی چه، پس بٌعد فرهنگی در اینجا مغفول مانده است؟
یعنی آن برگزاركننده رویدادی را به مرحله اجرا می رساند مهمانی یا افتتاحیه آن رویداد را در هتل لوكس و منطقه خوب می گیرد و پس از لحاظ مالی هزینه ها را از مزون داران دریافت می كند. آن طراح یا به شكلی مزون دار زمانی كه در آن رویداد شركت می كند تمام تلاشش این است كه محصولش را به فروش برساند نه اینكه به دنبال مُدسازی باشد.
علت اینكه ما محصولات جشنواره ها و نمایشگاه های مختلف را در سطح جامعه نمی بینیم در این است كه برای طراحی، تولید و... زحمت می كشیم، سمینار و كارگاه های فروش را برگزار می نماییم ولی بر روی جریان مُدسازی كاری نمی نماییم. جریان مُدسازی بسیار متفاوت می باشد و باید با دانش و علم مناسب و خاصی پیاده شود، جریان مُدسازی با برگزاری رویداد رخ نمی دهد. بله در دنیا تمام مُدها از كانال رویدادها معرفی می شود مثلا یك برند كالكشن جدید عرضه می كند و این مجموعه جدید را در چارچوب رویداد اجتماعی ـ فرهنگی به همه عرضه می كند بطور قطع این برند یا مجموعه قابلیت مُدسازی را دارد چونكه در دوران برگزاری این رویداد، بیشتر از ۲۰ تا رسانه و شبكه های مجازی به شكل كامل آنرا پوشش می دهند. پوشش دادن هم به مفهوم این است كه همه در دنیا با آن طرح آشنا می شوند و می بینند، به این مُدسازی می گویند. موفقیت آنها در معرفی طراحی مد و لباس در كنار برنامه سازی و تبلیغات معنا می كنند. اگر ما بتوانیم جریان برگزاری رویدادها را تبدیل به جریان دیده شدن نماییم، مُدسازی اتفاق می افتد و بعد می توانیم تاثیر آنرا در سطح جامعه و نوع پوشش مردم ببینیم. تا وقتی كه نگرش در حوزه مد و لباس تنها بنگاه اقتصادی باشد كه فقط برای مجری یا شركت كنندگان در آن رویداد الزاما تولید ثروت می كند، نمی توانیم تاثیرش را در جامعه ببنیم.
موضوع مهم دیگر این كه، در حوزه مد و لباس ورود دولت، حاكمیت، سازمان ها، نهادهای عمومی و دولتی به آن ممنوع می باشد هی به مردم بگوییم «این را بپوش» یا «آن را نپوش»! مردم آن پوشاك را انتخاب نمی كنند چونكه حوزه مد و لباس از بازار شكل می گیرد، البته درست است كه در این زمینه مُدسازی است ولی حاكمیت در این دنیای بزرگ در هیچ جای جهان نتوانسته مُدسازی انجام دهد. در ایران هم همین گونه است.
به اعتقاد من، وظیفه حاكمیت ها نبایدها است نه بایدها! یعنی حاكمیت در بخش قانون گذاری می تواند بگوید بر فرض مثال یكسری از كارها و فعالیت ها را انجام دهید و یكسری از مسائل و كارها را فاكتور بگیرید و انجام ندهید نه اینكه بگوید كه فلان پوشاك را به این شكل و شمایل طراحی نكنید، ببینید این خیلی متفاوت است. البته در ایران هم حاكمیت در حوزه طراحی ورود پیدا نكرده و تنها حوزه اش برگزاری جشنواره بین المللی مد و لباس فجر است كه واقعا برگزاری آن در كشور لازم است و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این رویداد را اجرا می كند، به نظر من ورود دیگر دستگاه ها و سازمان ها به این حیطه اصلا به صلاح جامعه نیست و نباید ورود كنند.
شما اشاره كردید كه برگزاری جشنواره ها در كشور الزامی است، این درسته اما جشنواره یا رویدادی كه هیچ كاركرد و كاربردی برای مردم ندارد، حتی این نوع جشنواره ها را نمی شناسند و دنبالش نمی كنند و حتی گاه گداری می بینیم كه با آن زاویه دارند و این همان گسستی است كه میان مردم و متولیان و مسؤلان و برگزاركنندگان جشنواره ها است، چه ضرورتی دارد كه با همان سیاست های قبلی ادامه دار باشد؟
خب آن جشنواره ها یا رویدادهایی كه به صورت خصوصی برگزار می شود، امكان دارد برای بسیاری از افراد خوشایند نباشد! مثل اینكه شخصی بعنوان تولیدكننده یا طراح، محصولی را عرضه می كند كه هزار نفر آنرا می پسندند و ۲۰۰ نفر هم نمی پسندند! ما نمی توایم به تولیدكننده خصوصی بگوییم كه برگزار نكنند و در این زمینه ورود نكنند.
منظور من رویدادها، نمایشگاه و جشنواره های خصوصی نیستند، مقصودم همان جشنواره های دولتی است!
به اعتقاد من، نهادهای دولتی و حاكمیتی اصلا نباید در این زمینه ورود پیدا كنند، به نظر من تنها یك رویداد باید به وسیله دولت برگزار گردد كه هم تاثیرگذاری بهتر داشته باشد هم مردم آنرا دنبال كنند كه مثلا در بخش فرهنگی ـ هنری در حوزه سینما شاهد این امر هستیم. در حوزه مد و لباس هم جشنواره بین المللی مد و لباس فجر را داریم كه باید در اثرگذاری جشنواره تلاش نماییم. اما ورود سازمان های دیگر اصلا درست نیست. مثلا در دورانی سازمان فرهنگی هنری شهرداری رویدادی را در حوزه مد و لباس برگزار كرد یا سازمان فلان و... كه كار درستی نیست، این نوع نهادها و سازمان ها نباید ورود پیدا كنند و هر چه قدر ورود داشته باشند سبب حاكمیتی كردن حوزه مد و لباس خواهد شد كه این خودش آفت است. ما در سال فقط باید یك رویداد مهم در حوزه مد و لباس داشته باشیم.
ببینید من ذائقه سازی را با همان كلمه مُدسازی معادله سازی و بیان كردم، مُدسازی در تمام دنیا یك روش مخصوص به خودش را دارد. باید ببینیم اول چه كسی مُد را می سازد! در دنیا رسانه ها مُد می سازند، شبكه های مجازی، سلبریتی ها، برندها، فیمس ها مُد می سازند پس در درجه اول باید در جریان مُدسازی كار كنیم
البته مساله مهم در كنار برگزاری جشنواره ها و رویدادها، ذائقه سازی است كه ما خیلی كم شاهد این امر هستیم! البته معمولا تولیدكننده ها یا طراحان در زمینه ذائقه شناسی ورود پیدا كردند و برپایه ذائقه مردم و مخاطبانشان طرحی را در بازار عرضه می كنند یا معمولا در انتظار ذائقه مخاطبانشان هستند و می بینند كه آنان چه طرحی را از فضای مجازی یا ژورنال های خارجی می پسندند و بعد آنرا عرضه می دهند در حالیكه ما ندیدم یك نوع ذائقه سازی درست و مناسب در حوزه مُد ایرانی داشته باشیم و بتوانیم در ذائقه مخاطب تغییری ایجاد كنیم؟!
ببینید من ذائقه سازی را با همان كلمه مُدسازی معادله سازی و بیان كردم، مُدسازی در تمام دنیا یك روش مخصوص به خودش را دارد. باید ببینیم اول چه كسی مُد را می سازد! در دنیا رسانه ها مُد می سازند، شبكه های مجازی، سلبریتی ها، برندها، فیمس ها مُد می سازند پس در درجه اول باید در جریان مُدسازی كار نماییم. یك مجموعه لباسی كه خیلی خوب طراحی شده است باید میلیون ها نفر آنرا ببینند تا مُدسازی شود كه متاسفانه ما در زمینه مُدسازی كاری انجام ندادیم و تمام فعالیت هایی كه در حوزه مد و لباس انجام دادیم تبدیل به كارهای كوچك اقتصادی شده است كه مخاطب دو یا ۳ هزارنفری دارد و توسعه پیدا نكرده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب