زنان نقاش ـ پری یوش گنجی
نه می خواهم دکتر باشم نه هیچ چیز دیگر می خواهم نقاش باشم!
دست و هنر: پری یوش گنجی رنگ را بر بوم جاری می سازد؛ حرکت رنگ ها بر بوم او آنچنان روان و جاری است که حتی اگر به چند جزء تبدیل گردد، ارتباطش با دیگر اجرا را از دست نخواهد داد.
به گزارش دست و هنر به نقل از ایسنا، این زن نقاش معتقد بود که تغییر شیوه تفکر انسان، شیوه کار و فعالیتش را هم تغییر خواهد داد؛ بدین سان است که یک هنرمندِ نقاش، پس از تغییر تفکرش، دیگر نمی تواند با همان فکر و بیان پیشینش کار کند.
نخستین انگیزه های نقاش شدن پری یوش گنجی را بوم نقاشیِ دخترِ ۱۵ ساله ای که دوست خواهرش بود، در او بیدار کرد. اینچنین بود که پری یوش گنجی از ۱۶ سالگی فقط نقاشی کشید، آموخت و به دیگری یاد داد؛ چنانچه قبل تر اظهار داشته بود: «اگر بار دیگر هم متولد شوم، همین مسیر را می روم و نقاش خواهم شد؛ نه می خواهم دکتر باشم نه هیچ چیز دیگری.»
پری یوش گنجی نقاش معاصر ایرانی، تیرماه سال ۱۳۲۴ متولد شد. او نقاش، استاد دانشگاه، عضو افتخاری انجمن نقاشان ایران و از طراحان پارچه و لباس ایران است. گنجی مدتی هم زیر نظر محمود فرشچیان و رضا فروزی نقاشی را آموخته است.
طبیعت بی جان از ارکان آثار پری یوش گنجی و تاثیر هنر شرق بر آثار او غیرقابل انکار است؛ چونکه دوران تحصیل وی در توکیو بر آثار او اثرگذار بود. بخش قابل توجهی از پژوهشگران هنر معتقدند که این هنرمند، خاطره و خیال را در آثار خود به معرض نمایش گذاشته و از زاویه ای نیز به جریانِ نیروی حیات اشاره می کند. همین طور گفته شده که آثار چند لته ای این هنرمند تحت تاثیر درهای «شوبی» ژاپنی و پنجره های «اُرُسی» ایرانی بوده است. آثار او اغلب بر روی بوم های بزرگ خلق شده است. آثار او لایه به لایه خلق شدند گاه برای خلق یک نقاشی چندین لایه رنگ را بر یکدیگر قرار داده است.
از دیگر آموزه های و تاثیرپذیری آثار این هنرمند از هنر شرق، خصوصاً هنر ژاپن، می توان از به کارگیری تکنیک آب مرکب در بعضی آثار یاد کرد.
آثار این زن نقاش، در دوره های مختلف با به کارگیری یک رنگ واحد شناخته شده که آثار او را در بر گرفته است. رنگ هایی همچون قرمز، بنفش، سفید و آبی که البته گاه با رنگ سیاه ارتباط برقرار کردند. گفتنی ست که به کارگیری رنگ بنفش برای این پیش کسوت بیش از فرم اهمیت داشته است. به عنوان مثال مدتی در دهه ۸۰ رنگ قرمز و سیاه را پاسخ گوی خلاقیت درونی خود می دانست اما بعد از مدتی رنگ های سرخ و سیاه لته های بزرگ این نقاش بدل به بنفش تیره شدند. او در این زمینه اظهار داشته بود: «چون یک چیز ناخودآگاه در درونم می گفت با این رنگ بهتر می توانی موضوعت را برسانی.»
آثار این هنرمند اغلب هرچند که به یکدیگر وابسته نیستند اما با هم و یک جا معنا دارند و به همین سبب او به ندرت در نمایشگاه های گروهی حاضر شده است؛ با اینحال خیلی از کشورهای جهان همچون ژاپن، فرانسه، عربستان، ازبکستان، کشورهای آسیای میانه و... بارها میزبان نمایشگاه های وی بودند.
پری یوش گنجی در هنرستان هنرهای زیبای ایران، دانشکده هنر سنت مارتین لندن، بوزار فرانسه و در آلمان درس خوانده است. او نخستین هنرمند ایرانی است که بورس تحقیقات تطبیقی هنر یونسکو را گرفته و نقوش ایرانی، خصوصاً دوران ساسانی را روی کیمونوهای ژاپنی بررسی نموده است.
منبع: dastohonar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب