کتابی از نامه های عاشق و معشوق
به گزارش دست و هنر، «نامه های عاشق و معشوق در دوره قاجار: مراسلات عاشق و معشوق ستمگر» به تصحیح و توضیح ندا مراد منتشر گردید.
به گزارش دست و هنر به نقل از ایسنا، این کتاب در ۳۱۵ صفحه با شمارگان ۳۳۰ نسخه و بهای ۲۴۰ هزار تومان در انتشارات مروارید راهی بازار کتاب شده است.
در مقدمه مصحح می خوانیم: مراسلات عاشق، و معشوق ستمگر حاوی سی ویک نامه عاشقانه و سی ویک جواب این نامه ها در بیان احوال عاشق و معشوق و وقایع میان ایشان است که در آن عاشق اول از سوز دل خود در ابتدا به نثر و بعد به نظم سخن می گوید و بعد معشوق هم به همان سبک جواب می دهد. در قسمت «ابیات مناسب مقام» از سروده های بسیاری بهره برده تا به اثر عمق و تاثیر بیشتر بخشد. «مجرم» تخلص راقم سطور این تحریر است که در هیچ کدام از منابع و تذکره های این دوره مطلبی در رابطه با او و مراسلات عاشق و معشوق نیامده اند. از این منظر، نام و نشان و تألیف او خالی از ابهام نیست و با اطلاعات موجود در رابطه با احتمال ارتباط مذکور با مجرم یزدی، مجرم کشمیری و چند تن دیگر نمی توان اظهارنظر قطعی داد.
مراسلات عاشق، و معشوق ستمگر اثری غنایی و مبین حالات درونی نویسنده نامه ها است؛ مراسلاتی که از سوز دل عاشقش حکایت می کند و حتی عبارات و جملات خبری اش چنان لطیف، عاطفی و دل نشین است که هر شنونده ای را سر ذوق می آورد. در واقع، عاطفه ماده خام و اولیه این مراسلات است که «نویسنده از آن کمک می گیرد و از راه آفرینش هنری آنرا ماده دیگر جز ماده عواطف و افکار تغییر می دهد.» هرچند نویسنده، قالب نامه نگاری را برای اثر خود برگزیده است؛ اما با دیدی وسیع مطالبی ادبی، هنری، اخلاقی، اجتماعی و انسانی را به تصویر می کشد و ابعادی از روابط انسانی را بازگو می کند که پیوندی جدانشدنی با سرشت و طبیعت فرد و جامعه دارد و پرداخته جهان ذهنی اش است.
در مراسلات عاشق و معشوق، زمان، مکان، نام و نشان عاشق و معشوق مجهول و نامشخص است. نویسنده، شاید نام و نشانی از عاشق و معشوقی خاص مدنظر نداشته و قصد او از نوشتن این مراسلات شرح و وصف حال عشاق واقعی بوده است.
این نامه ها با زاویه دید اول شخص به رشته تحریر درآمده است.
نسخه خطی مراسلات عاشق و معشوق ستمگر، از مجموعه مراسلات ادبی - غنایی دوره قاجار است که سه نسخه از آن با شماره بازیابی ۲۶۸۴/۱ در کتابخانه مجلس، ۲۳۳۲ در کتابخانه ملی و ۶۴۳ در کتابخانه طبسی موجود بود است. بنای تصحیح این کتاب بر متن حاضر از نسخه های موجود در ایران که در فهرستگان فنخا، ج ۲۹ ص ۴۹-۵۰ لیست شده است و نسخه کتابخانه مجلس به شماره ۲۶۸۴/۱ که نسخه ای معتبر، خوش خوان، بدون افتادگی و کاستی در اوراق بود، با رمز «مج» [نسخه مجلس به تاریخ ۱۳۰۹ ق] اساس کار قرار گرفته است.
در تصحیح کتاب و مقابله نسخه ها به صورت کلی مصحح از حدس و ذوق صرف، پرهیز و بیشتر به ضبط نسخه ها تکیه کرده است. از این رو اگر جایی در نسخه اساس، ضبط کلمه به ظنِ قریب به یقین نادرست تشخیص داده شد، صورت صحیح، از روی دو نسخه دیگر انتخاب، و در زمان ثبت اختلاف نُسخ، صحیح با اصحِ آن درج و ضبط نسخه مج در قسمت نسخه بدل ها نقل شده است.
برای خواناتر کردن متن، رسم الخط مصوب فرهنگستان معیار قرار گرفته است. از این منظر برمبنای دستورالعمل در رسم الخط نسخه مج تغییراتی اعمال شده است.»
منبع: dastohonar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب