گزارش مهر؛
سرك كشیدن به یك ویترین هنری ملی، صنایع دستی مد می شود؟
دست و هنر: نمایشگاه ملی صنایع دستی در حالی پایان یافت كه شركت كنندگان از ساعت بازدید، هم زمانی با نمایشگاه توانمندی های روستاییان و عشایر و نبود اطلاع رسانی درست ناراضی بودند.
خبرگزاری مهر-گروه فرهنگ: بیست و نهمین نمایشگاه ملی صنایع دستی از ۱۵ تا ۱۸ اسفندماه در محل دائمی نمایشگاه های تهران برگزار گردید. این دوره از نمایشگاه، ۱۹۰ غرفه از ۳۱ استان كشور را در برمی گرفت و هنرمندان از نقاط مختلف ایران در آن شركت كرده و به عرضه آثار خود در رشته های منبت، معرق، گلیم، سفال، شیشه و انواع سوزن دوزی و دیگر فرآورده های دستی پرداخته بودند.
این دوره هم، غرفه ای با نام «خانه ایرانی» طراحی و صنایع دستی فاخر در آن به نمایش درآمده بود. هدف از عرضه این غرفه آن گونه كه پویا محمودیان، دبیر اجرایی بیست و نهمین نمایشگاه ملی صنایع دستی و امیرمسعود انوشفر، طراح آن می گویند، عرضه یك نمونه خوب به مخاطبان است كه چطور می توانند در طراحی خانه خود، از صفر تا صد، از صنایع دستی بهره ببرند.
باید رنسانسی در صنایع دستی ما اتفاق بیفتد
امیرمسعود انوشفر در گفتگو با خبرنگار مهر به چگونگی شكل گیری خانه ایرانی اشاره و بیان می كند: ایده خانه ایرانی در بیست و هشتمین نمایشگاه صنایع دستی اجرایی شد. ما طی جلساتی كه با معاونت صنایع دستی داشتیم به این نتیجه رسیدیم كه برای رونق صنایع دستی ایران، باید آن را كاربردی نماییم. اصلا این نوع محصولات، همواره جنبه كاربردی داشته اند و اگر به تاریخ صنایع دستی نگاه نماییم، متوجه می شویم از دوره مفرغ تا امروز، صنایع دستی كاربردی بوده اند؛ ازاین رو ما در طراحی و چیدمان خانه های خود می توانیم از این صنایع بهره ببریم و به رونق كارگاه های صنایع دستی كمك نماییم.
این طراح غرفه خانه ایرانی در پاسخ به این كه به نظر می رسد آنچه در این غرفه به نمایش درآمده گران است و نسل جوان قدرت خرید آن را ندارد می گوید: مدنیت و ارتقای سطح كیفی زندگی هزینه دارد. شما بروید مراكش را ببینید كه در هتل های مجلل و پنج ستاره خود، چقدر از صنایع دستی استفاده می كنند؛ آن وقت هتلدارهای ما به این ماجرا فكر هم نمی كنند. هدف ما این است كه نوع نگاه و سلیقه مردم را آرام آرام تغییر دهیم البته می توان از این چیدمان استفاده و عناصر دیگری را جایگزین كرد.
انوشفر به لزوم معاصر شدن صنایع دستی اشاره و بیان می كند: چه اشكالی دارد در فضای مدرن از صنایع دستی بهره ببریم؟ مگر تنها در خانه های قدیمی می توان از صنایع دستی استفاده كرد؟ اصلا صنایع دستی ما زمانی می تواند جای خویش را در زندگی آدم های امروزی باز كند كه نو شود و مشكل فعلی ما معاصر كردن صنایع دستی است؛ به عبارتی ما به یك رنسانس و دوباره آفرینی احتیاج داریم و این مورد باید با استفاده از هنرمندان مان دنبال شود.
سهم صنایع دستی از مد ایرانی
علاوه بر غرفه خانه ایرانی، در بیست و نهمین نمایشگاه ملی صنایع دستی، بخشی هم به مد ایرانی اختصاص یافته بود تا مخاطبان با انواع پارچه های ایرانی چون شعربافی و دارایی بافی آشنا شوند.
علاوه بر این غرفه، هنرمندان دیگری هم از یزد و كاشان به تهران آمده بودند تا معرف پارچه های ایرانی باشند. سولماز فاضل مطلق، هنرمند فعال در زمینه شعربافی همچون این افراد بود.
او به این كه نمایشگاه هاو بازارچه های موقت و دائم صنایع دستی، فرصتی برای معرفی هنرمندان است اشاره و به خبرنگار مهر می گوید: این نمایشگاه ها و بازارچه ها، این امكان را در اختیار هنرمندان می گذارد تا با مخاطبان خود، بی واسطه ارتباط برقرار كنند و به معرفی هنر خود بپردازند از جانب دیگر، این نمایشگاه ها سبب شده اند تا مردم با پارچه های ایرانی چون شعربافی و دارایی بافی آشنا شوند و از آن در تولید لباس های خود استفاده كنند.
نمایشگاه صنایع دستی به ارتباط مستفیم با مخاطب می انجامد
احسان اسعد، هنرمند فعال در زمینه نمدمالی از استان چهارمحال و بختیاری بود كه برای چهارمین بار در نمایشگاه ملی صنایع دستی شركت كرده و به عرضه آثار خود پرداخته بود.
او هم به تاثیر نمایشگاه های مختلف صنایع دستی اشاره نمود و به خبرنگار مهر اظهار داشت: بی شك نمایشگاه های مختلف، فضایی را برای معرفی بیشتر آثار و ارتباط مستقیم با مخاطبان در اختیار تولیدكننده ها و هنرمندان می گذارند. به عبارتی این امكان را فراهم می آورند كه ما بتوانیم بی واسطه با مخاطب خود ارتباط برقرار نماییم و سلیقه و پسند او را دریابیم اما بهتر است اطلاع رسانی درستی برای این نمایشگاه ها وجود داشته باشد.
اسعد نوآوری را لازمه زنده ماندن رشته های مختلف صنایع دستی می داند و می گوید: لازم است كه هنرمندان صنایع دستی، چه در زمینه تولید و چه فروش محصولات خود به روش های سنتی تكیه نكنند و نگاهی خلاقه به مبحث داشته باشند. از این رو برگزاری نمایشگاه های صنایع دستی علاوه بر معرفی آثار و ارتباط بی واسطه با مخاطب، این امكان را در اختیار صنعتگران می گذارد كه با كار یكدیگر آشنا شوند و از تجربه ها و ایده های خلاقه همدیگر بهره ببرند.
یك فضای دائمی به سوزن دوزی بلوچ اختصاص یابد
یكی دیگر از هنرمندان شركت كننده در بیست و نهمین نمایشگاه صنایع دستی، سمیه ایرندكانی از استان سیستان و بلوچستان بود كه در زمینه سوزن دوزی فعالیت می كرد.
او در گفتگو با خبرنگار مهر به نقش مهم صادرات و جذب سرمایه گذار داخلی و خارجی برای سوزن دوزی بلوچ اشاره و بیان می كند: برای صنایع دستی نفیس و فاخری همچون سوزن دوزی، مبحث صادرات و حضور در بازار جهانی همواره مطرح بوده و همچنان هم هست و لازمه این حضور، شناخت بازارهای جهانی و برندسازی است.
این هنرمند فعال در زمینه سوزندوزی بلوچ، جذب سرمایه گذار را نیازمند حمایت عملی دستگاه های اجرایی استان سیستان و بلوچستان و فراتر از ان متولیان فرهنگی چون رئیس سازمان میراث فرهنگی برشمرد و ف صنایع دستی و گردشگری می داند و می گوید: ما امیدواریم نه تنها از حمایت اداره كل میراث فرهنگی و حتی استانداری سیستان و بلوچستان كه از توجهات نمایندگان مجلس و ریاست سازمان میراث فرهنگی برخوردار شویم چون كه سوزن دوزی، فاخرترین هنر زنان این خطه از سرزمین ماست و لزوم دارد فضایی در تهران به این هنر اختصاص پیدا كند تا نمایشگاه و فروشگاه دائمی هنر سوزن دوزی باشد.
به گفته ایرندكانی، استانداردسازی هنرهای سنتی ضروری می باشد. گرچه سال ۹۰ یا ۹۱ بود كه اداره استاندارد و اداره كل میراث فرهنگی در هر استان به استانداردسازی برخی رشته های صنایع دستی پرداختند اما خیلی از استانداردها، در ارتباط با سوزن دوزی رعایت نمی گردد. به این مفهوم كه امروز، هر كس از طریق رسیده، آغاز به سوزن دوزی كرده، بی آن كه بداند شیوه های اصیل و سنتی سوزن دوزی كدام است و وجود استانداردهایی برای این هنر، ضروری به نظر می رسد.
این هنرمند شركت كننده در بیست و نهمین نمایشگاه ملی صنایع دستی یكی از مشكلات اساسی سوزن دوزها را تهیه مواد اولیه می داند و می گوید: هم پارچه گران است و هم نخ. رنگ های طبیعی اما همه مشكل ما به تهیه مواد اولیه خلاصه نمی گردد. هم اكنون، سوزن دوزی های افغان با كیفیت نامناسب و قیمت پایین و ظاهر فریبنده، جایگزین بلوچ دوزی ها شده اند وگرنه سوزن دوزی های ماشینی، تهدیدی برای ما به حساب نمی آید چراكه همه زنان بلوچ، َ توان مالی ندارند و طبیعی است كه به سمت كارهای ماشینی می روند و هیچ كدام از این كارها، رقیب سوزن دوزی های دستی به شمار نمی روند.
به گفته ایرندكانی لازم است یك فضای دائمی در تهران و شهرهای بزرگ در اختیار سوزن دوزی بلوچ قرار بگیرد و از این هنر حمایت شود.
سیاه و سپید نمایشگاه صنایع دستی
غرفه خانه و مد ایرانی را كه پشت سر می گذاشتی. حرف و سخن هنرمندان فعال در زمینه شعربافی و حوله بافی و دارایی بافی از كاشان و سمنان و یزد را كه می شنیدی به نیشابور می رسیدی و هفت سینی كه جنبه درمانی داشت. هفت سینی كه از مس ساخته و رویش را فیروزه كوبی كرده بودند و این دو، فلز و سنگی هستند كه می توانند باعث آرامش شودند و درمانگر یاشند.
ظرف های "خندوانه"، اسباب بازی هایی كه با روغن خوراكی رنگ شده و شترهای حصیری كه از یزد به تهران آمده بودند از دیگر جذابیت هایی نمایشگاهی بود كه با حضور اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور و علی اصغر مونسان، رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری كار خویش را آعاز كرد.
اما بیست و نهمین نمایشگاه صنایع دستی نتوانست آن گونه كه باید و شاید رضایت هنرمندان را جلب كند. نمایشگاه پیشین، همزمان با نمایشگاه فرش برگزار گردید و به بالا رفتن تعداد مخاطبان و معرفی و فروش بیشتر صنایع دستی انجامید. این دفعه هم تصور پویا محمودیان دبیر نمایشگاه بیست و نهم این بود كه همزمان شدن نمایشگاه صنایع دستی با توانمندی های روستاییان و عشایر به هم افزایی این دو می انجامد در حالی علی الظاهر این هم زمانی به نفع صنعتگران نبوده است.
كسانی كه ۱۵ تا ۱۸ اسفندماه به محل دائمی نمایشگاه های بین المللی تهران می آمدند ترجیح می دادند به سالن ۶، ۷ و ۸ بروند و با انواع صنایع دستی، خوراكی ها، جاذبه های گردشگری، رقص و موسیقی محلی یك استان آشنا شوند. ضمن این كه وسایط نقلیه ای كه برای مخاطبان نمایشگاه در نظر گرفته شده بود در برابر سالن ۵ كه فضای اختصاصی معاونت صنایع دستی كشور بود، توقف نمی كردند و همین مساله باعث ریزش بازدیدكنندگان می شد.
ساعت بازدید از بیست و نهمین نمایشگاه صنایع دستی، یكی دیگر از مواردی بود كه هنرمندان به آن اشاره می كردند و از این كه ساعت بازدید ۹ بامداد تا ۵ پس از ظهر است گلایه مند بودند. نبود تبلیغات كافی و اطلاع رسانی درست و به موقع هم از دیگر مواردی بود كه ناخشنودی شركت كنندگان را دامن زده و بر میزان مخاطب و فروش هنرمندان تاثیر گذاشته بود.
بیست و نهمین نمایشگاه صنایع دستی به خط آخر رسید اما مشكلات هنرمندان همچون نداشتن بیمه و مستمری همچنان تمام نشده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب