1984 چطور به 1985 رسید؟
به گزارش دست و هنر، مجتبی ویسی از آماده چاپ بودن رمان «۱۹۸۵» می گوید که به تأسی و در نقد «۱۹۸۴» جورج اورول نوشته شده است.
این مترجم در رابطه با کتاب هایی که در دست ترجمه و یا انتشار دارد به ایسنا اظهار داشت: آخرین کتابی که از من انتشار یافت، «سکوت» اثر دان دلیلو بود که در نشر وال منتشر گردید. «۱۹۸۵» نوشته آنتونی برجس، کتاب دیگری است که در همین نشر زیر چاپ دارم؛ این رمان به تأسی از کتاب «۱۹۸۴» جورج اورول نوشته شده اما تفاوت های عمده ای با آن دارد. این کتاب آماده شده و مجوز ارشاد را هم گرفته است اما هنوز چاپ نشده، شاید به این علت که مردم دل و دماغ خواندن کتاب ندارند.
او در رابطه با خصوصیت های این کتاب هم توضیح داد: این کتاب در دو قسمت نوشته شده است؛ در بخش اول برجس طی یک سری یادداشت ها از زوایای مختلف کتاب «۱۹۸۴» اورول را بررسی و ایرادها و نکات خویش را بیان می کند. او اعتقاد دارد، ایده اولیه اورول خوب است اما خیلی خوب نتوانسته روح اعتراضی شخصیتش را به سرانجام برساند. او ایده هایی هم در این حوزه دارد. قسمت دوم کتاب رمانی است که آنتونی برجس با عنوان «۱۹۸۵» نوشته است.
این مترجم اضافه کرد: رمان «۱۹۸۴» در واقع داستان قیام کردن یک نفر ضد یک سیستم است، «۱۹۸۵» هم بر همین مبنا است اما رویکرد قهرمان «۱۹۸۵» تفاوت های محسوسی با قهرمان کتاب اورول دارد و برخلاف قهرمان او هیچ وقت کوتاه نمی آید و همیشه معترض است. خصوصیت های شخصیت قهرمان «۱۹۸۵» نشأت گرفته از دیدگاه نویسنده است که به سبک آنارشیسم اعتقاد دارد و می گوید: «هیچ دولتی نمی تواند خواسته های انسان ها را برآورده کند.»
ویسی افزود: آخرین کتابی که ترجمه کردم، «ساکسفون بیس» نوشته جوزف اِشکورتسکی است که ترجمه آن تمام شده و در نشر ثالث منتشر خواهد شد. این نویسنده، پس از جنگ جهانی دوم به خاطر فشار دولت کمونیستی وقت چک، به کانادا می رود و در آنجا زندگی می کند. این کتاب دو داستان بلند دارد که در هر دو به نازی ها و آلمان هیتلری و نظامی کمونیستی چک می پردازد. ابتدا زیاد از داستان اطمینان نداشتم اما بعد دیدم که داستان نویس خوبی است و گرفتار کلیشه ها نشده؛ این طور نبوده که بگوید وضعیت بدی داشتیم و این چیزها.
او در رابطه با اینکه به نظر می آید ادبیات اروپای شرقی چندان در ایران شناخته شده نیستند و تمایل مترجمان بیشتر نویسنده های اروپای غربی و آمریکایی بوده، اظهار نمود: به نظر در این ماجرا تفاوت های فرهنگی بی تاثیر نبوده است؛ البته باید حساب میلان کوندرا را از این مورد جدا نماییم چونکه او خوانده شد و شاید جهان شمول تر است، کوندرا در مولفه های بومی کمتر وارد شده و دیدگاه هایش را وسعت داده است.
این شاعر و مترجم با تاکید بر اینکه این مورد باید توسط جامعه شناسان بررسی شود، اضافه کرد: ایرانیان پرشور و پرهیجان هستند و شاید بتوان گفت کتاب های اروپای شرقی بی روح و کم جنب و جوش هستند که به فرهنگ شان بر می گردد خب آنها بیشتر از ۴۰ سال در سیطره دولت های توتالیتر و کمونیستی بودند. ما ایرانیان کتاب های آمریکای جنوبی را خوب می خوانیم چونکه یک سری خصلت های انسانی و عمومی شبیه به هم داریم، حتی می شود گفت با آمریکای جنوبی اشتراک رفتاری داریم. از سوی دیگر نخستین کتاب های ترجمه از آمریکا و انگلیس بوده و فرهنگ غالبی بوده است. ما خلع سلاح بودیم، از سوی آنها کتاب آمده و ما ایده ای نداشتیم و پذیرا شدیم و مترجمان سراغ آن کتاب ها رفتند.
مجتبی ویسی در انتها خاطرنشان کرد: ۲ مجموعه شعر نزد ثالث دارم که زیر چاپ هستند، یکی از لوییز گلیک برنده نوبل ادبیات سال قبل با عنوان «کاش از خلاء» می نوشتم و دیگری از الکساندر بلوک، شاعر روسی با عنوان «آمدنت را حس می کنم». سه کتاب از رابرت پینسکای ترجمه کردم؛«دموکراسی، فرهنگ و صدای شعر» که نقد است، گزیده شعر «تاریخ قلب من» و شعر بلند «جستاری در باغ روان پزشکان» که شعری روانپزشکانه است و در مانیا هنر منتشر می شود.
منبع: دست و هنر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب