رئیس انجمن علمی طبیعت گردی ایران مطرح كرد
گردشگری کلید رونق اقتصادی در مناطق بیابانی و کویری
به گزارش دست و هنر خراسان رضوی رئیس انجمن علمی طبیعت گردی ایران ضمن اشاره به تعریف بیابان و کویر اظهار داشت: کلید رونق اقتصادی در مناطق کویری توجه به گردشگری مبتنی بر بیابان و کویر است.
فرید جواهرزاده در گفتگو با ایسنا در مورد محیط های بیابانی و کویری و اهمیت گردشگری در این مناطق اظهار نمود: در محیط های بیابانی بخش هایی تحت عنوان کویر بوجود آمده که اغلب با بیابان اشتباه گرفته می شود. در واقع کویر به مناطقی گفته می شود که میزان نمک و مقدار تبخیر در آنها بسیار بالاست. به صورت کلی سرزمین های بسیار خشکی که میزان بارش در آنها خیلی کم است را میتوان بیابان اطلاق کرد. هم اکنون آنچه در ایران و بخصوص مناطق مرکزی ایران وجود دارد، عموما در زمره بیابان ها قرار می گیرد.
وی تصریح کرد: گاهی مواقع در این مناطق هم بارش هایی صورت می گیرد که باعث فرسایش کوه می شود و رسوبات آن امکان دارد به لایه های پایین تر منتقل شود و پستی و بلندی هایی در نواحی کویری ایجاد نماید.
رئیس انجمن علمی طبیعت گردی ایران بیان نمود: بیابان گردی برای خیلی از ساکنان کشورهایی مانند اروپا بسیار جذاب است چونکه بوم و اکوسیستمی طبیعی است که خیلی از کشورها از آن بی بهره هستند. ازاین رو یکی از زمینه های گردشگری را بیابان ها می تواند تشکیل دهد. ماسه های روان(تل ماسه ها) نوع زندگی جانوری و اقلیم متنوع آن، نوع زندگی گیاهی، آرامش، افق دیدی که در بیایان ها وجود دارد و شرایط آب وهوایی متغیر در بیابان ها سبب شده که کویر و بیابان به جاذبه ای گردشگری تبدیل گردد.
جواهرزاده افزود: بگونه ای که در سفرنامه های معروفی مانند مارکوپولو و... هم همواره از کویرنوردی و بیابان نوردی در کشورهای منطقه و بخصوص مسیر جاده ابریشم سخن های بسیاری آورده شده است. خیلی از گردشگران با پذیرش این سختی ها از این بیابان ها عبور می کنند و سفرهای ماجراجویی برای خود رقم می زنند. خصوصیت های جغرافیایی و اقلیمی که در بیابان ایجاد شده، این مناطق را به یک اکوسیستم پایدار روی کره زمین مبدل ساخته و با عنوان یکی از کانون های گردشگری گردشگران زیادی را مجذوب خود ساخته است.
وی افزود: بخصوص در ۲ دهه اخیر خیلی از کشورهای جهان به این نوع از گردشگری ورود پیدا کرده اند. ازاین رو رونق گردشگری در بیابان بازدهی اقتصادی خواهد داشت. همینطور می تواند خیلی از ارزش ها و شیوه های سنتی رایج در کشورها مانند شتربانی را احیا کند. در بیابان های ایران هم حتی در گذشته به جهت وجود کاروان سراهایی که در دل بیایان ها و در راه جاده ابریشم ساخته شده، آنرا به جاذبه پرارزش تاریخی مبدل ساخته است. از بیابان ها و کویرهای مشهور ایران در این حوزه میتوان به بیابان لوت، مرنجاب، کویر مصر و بشرویه اشاره نمود.
رئیس انجمن علمی طبیعت گردی ایران افزود: کویرها و بیابان ها هم به شکلی تحت تأثیر اکوسیستم است و بر مبنای شرایط حاکم بر این مناطق آنرا به شاخه های کویرهای گیاه دار و کویرهای فاقد گیاه تقسیم بندی می کنند. بعنوان مثال در مناطق مختلف کشور چندین قطعه نمک زار وجود دارد که شامل کویرهای گیاه دار می شود. در واقع مراتع کویری و منابع طبیعی تکثیر شونده در آن وجود دارد که سبب رشد گیاهان می شود. همینطور این مناطق چراگاه حیواناتی مانند شتر است.
طبیعت گرد به جز ردپای خود چیز دیگری در مقصد سفر باقی نمی گذارد
جواهرزاده اضافه کرد: کویرهای فاقد گیاه مانند کویر لوت اغلب در مناطق خشک تر و گرم تر قرار دارد. به صورت کلی طبیعت گرد به شخصی اطلاق می شود که جز رد پای خود هیچ چیز دیگری در مقصد سفر خود باقی نگذارد اما متاسفانه گاها با برخی رفتارهای هنجارشکنانه مواجه هستیم، بخصوص آفرودهایی که در بیابان ها و کویرها رواج دارد و معمولاً به لایه های خاکی و محیط طبیعی آسیب می زند. البته در این خصوص تحقیقات زیادی شده و لازم است نمونه های خارج از کشور بررسی شود و به صورت علمی چنین تفریحاتی مطالعه و اجرا شود.
وی خاطرنشان کرد: مناطق کویری معمولاً مدیریت منابع کویری را هم در کنار خود دارند که ذخایر حفاظت شده در محیط بیابانی را مشخص کرده و بر مبنای پروتکل هایی که در اتحادیه بین المللی محافظت از طبیعت و سازمان جهانی محیط زیست تعریف شده است، ظرفیت تحمل اکولوژیک مناطق تقسیم بندی و هر منطقه شرایط امنیتی و حفاظتی همچون گردشگری ایجاد می شود.
رئیس انجمن علمی طبیعت گردی ایران اظهار داشت: ازاین رو به صورت معمول نباید گردشگری و توسعه گردشگری در کویر را بعنوان چالش در اکوسیستم پایدار نواحی بیابانی و کویری بدانیم. باید برای کنترل گردشگران در مقاصد و مناطق اکوتوریستی مطالعه انجام و شاخص ها و معیارهایی تعیین شود.
گردشگری راهی برای حفظ مناطق آبی و طبیعی است
جواهرزاده اظهار نمود: هم اکنون حدودا سه چهارم ایران از بیابان و کویر تشکیل شده است. بهره مندی از ظرفیت این مناطق فرصتی استثنائی برای اقتصاد و معیشت مردم به حساب می آید که باید غنیمت شمرده و به شکل جدی به گردشگری در بیابان و کویر پرداخته شود. گردشگری می تواند راهی برای حفظ اکوسیستم، منابع آبی و حتی مناطق طبیعی باشد.
وی بیان نمود: در سالهای گذشته بی توجهی نسبت به کویر وجود داشت. خیلی از مناطق کشور ما در زمره مناطق کم آب یا حتی بی آب قرار دارد و به شدت از محدودیت منابع آبی رنج می برد. بر این اساس لازم است به توسعه کویرنوردی و گردشگری پرداخته شود؛ در حالیکه به راه اندازی کارخانه ها و صنایع آب بر در استانهای کویری پرداخته شده است. ازاین رو کلید رونق اقتصادی در مناطق کویری توجه به گردشگری مبتنی بر بیابان و کویر است.
رئیس انجمن علمی طبیعت گردی ایران افزود: همچون فعالیتهای حوزه اکوتوریسم یا طبیعت گردی نواحی بیابانی میتوان به پیاده روی، شترسواری، گردشگری تندرستی، طبیعت درمانی مانند حمام آفتاب، آفتاب درمانی، ماسه درمانی، مراقبه در طبیعت، دوچرخه سواری، موتورسواری، رالی در بیابان، اسکی بر ماسه ها، قایقرانی بادی در بیابان، پرواز با گلایدر و پاراگلایدر، بازدید از کویر به وسیله بالون، چشم اندازهای کویر و بیابان، رصد آسمان کویر در شب و... اشاره نمود.
منبع: دست و هنر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب